Από: Τάσο Αναστασιάδη, εκπρόσωπο Βήματος
Προς: ΕΣΗΕΑ
Κοιν/ση: ΠΟΕΣΥ, συναδέλφους μου
Θέμα: Σε σχέση με την “Επιτροπή διαπραγμάτευσης του Βήματος με τον ΔΟΛ”
Ημ/νία: 13/1/2012
Συνάδελφοι,
Σας κοινοποίησα την απόφαση της ΓΣ των εργαζομένων στο Βήμα της 10/1/2012.
Εδώ σας κοινοποιώ το πρακτικό που συνέταξε η “επιτροπή διαπραγμάτευσης πλαισίου συμφωνίας – σύμβασης με τον ΔΟΛ”, όπως μου ζητήθηκε από τα μέλη της (Αρης Ραβανός, Δημήτρης Νικολακόπουλος, Πάνος Παπαδόπουλος και Αντώνης Κοκκαλίδης). Αμέσως μετά θα κάνω τις αναγκαίες παρατηρήσεις μου, τόσο απολογιστικά για τις ενέργειές μου όσο και σε σχέση με την πραγματικότητα στο χώρο δουλειάς μου.
Πρακτικό Επιτροπής Βήματος
Τα μέλη της Επιτροπής που εξελέγησαν από τη γενική συνέλευση των εργαζομένων στο «Βήμα» (10/1/2012), παρουσία του εκπροσώπου Τάσου Αναστασιάδη, συναντήθηκαν το απόγευμα της Τετάρτης (12/1/2012) με τη διοίκηση του ΔΟΛ. Η συζήτηση με τον ιδιοκτήτη του Ομίλου κ. Σταύρο Ψυχάρη, που διεξήχθη σε κλίμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης, είχε ως αποκλειστικό της αντικείμενο την πρόταση των εργαζομένων του «Βήματος», όπως αποτυπώθηκε στην σχετική απόφαση της γενικής συνελεύσεως με στόχο τη διαμόρφωση ενός πλαισίου συμφωνίας-σύμβασης.
Επί της προτάσεως για επανεξέταση της «οριζόντιας περικοπής» 20% στη λογική του ποσού που έχει προϋπολογισθεί να εξοικονομηθεί για τον Οργανισμό (δηλαδή να μελετηθεί φόρμουλα ώστε να προκύψει το εν λόγω ποσό στο οποίο καλούνται να συμβάλλουν οι εργαζόμενοι με κατώτερο πλαφόν της περικοπής τα κλιμάκια της αμέσως προηγούμενης σύμβασης ΕΣΗΕΑ – ΕΙΗΕΑ) ο κ. Ψυχάρης ήταν αρνητικός. Το κύριο επιχείρημα που επικαλέσθηκε ήταν ότι κάτι τέτοιο είναι τεχνικά αδύνατο με βάση τα στοιχεία της μισθολογικής κατάστασης του Οργανισμού από τα οποία -όπως είπε-, προκύπτει ότι ο αριθμός των πάνω από τη σύμβαση του 2008-2009 αμειβομένων εργαζομένων του ΔΟΛ είναι πολύ μικρός για να καλυφθεί το ποσό της εξοικονόμησης.
Η διοίκηση του ΔΟΛ επέμεινε, ως εκ τούτου, στην κατά 20% «οριζόντια» περικοπή, θέτοντας όμως τρείς επισημάνσεις:
Πρώτον, θα διατηρηθεί το «πλαφόν» των 1500 ευρώ, που, όπως είπε, «καλύπτει» τα πρώτα κλιμάκια της από το 2008-2009 σύμβασης της ΕΣΗΕΑ –ΕΙΗΕΑ.
Δεύτερον, η περικοπή των μισθών κατά 20% θα ισχύσει αυστηρά για μία διετία. Αν ο ΔΟΛ ακόμη και εντός του έτους βελτιώσει τα οικονομικά του και επιλύσει το πρόβλημα ρευστότητας που αντιμετωπίζει, τότε δεσμεύεται ότι οι αποδοχές των εργαζομένων θα επανέλθουν στην προ της απομείωσης περίοδο.
Τρίτον, στην περίπτωση κατά την οποία υπογραφεί συλλογική σύμβαση εργασίας μεταξύ της ΕΣΗΕΑ και ΕΙΗΕΑ, τότε αυτομάτως οι αποδοχές θα διαμορφωθούν με βάση τους όρους της σύμβασης.
Επί των άλλων θεμάτων τα οποία ετέθησαν από τη γενική συνέλευση του «Βήματος», η διοίκηση του ΔΟΛ αποδέχθηκε να αναλάβει έγγραφες δεσμεύσεις για τα εξής:
Πρώτον, να μην υπάρξουν κατά τη διάρκεια της διετούς ισχύος της σύμβασης ομαδικές απολύσεις εργαζομένων με το σκεπτικό ότι η απομείωση των αποδοχών των εργαζομένων πραγματοποιείται ακριβώς για να αποφευχθούν οι απολύσεις.
Δεύτερον, να ενσωματωθεί ο 13-ος και 14-ος μισθός στις αποδοχές, εάν αυτοί κοπούν με νομοθετική ή άλλη κυβερνητική ρύθμιση.
Τρίτον, να ισχύσουν όλα τα θεσμικά ζητήματα (π.χ. διαβάθμιση εσωτερικοί - εξωτερικοί συντάκτες, κλιμάκια και πριμ πολυετίας, επιδόματα θέσης - γάμου - τέκνων, δικαιούμενες ημέρες κανονικής άδειας, επιδόματα αδείας και εορτών κλπ.), όπως προβλέπονται στη συλλογική σύμβαση εργασίας που είχε υπογραφεί μεταξύ της ΕΣΗΕΑ και της ΕΙΗΕΑ.
Τέταρτον, όσοι μπουν σε διαδικασία συνταξιοδότησης μέσα στην τριετία 2012-13-14 να εισέλθουν σε αυτή με τα ισχύοντα ως τώρα οικονομικά δεδομένα όσον αφορά την καταβολή των σχετικών αποζημιώσεων εκ μέρους της ιδιοκτησίας του ΔΟΛ.
Η διοίκηση του ΔΟΛ δεσμεύθηκε ότι αποδέχεται να υπογραφεί μία συμφωνία-σύμβαση στην οποία θα αποτυπώνονται αναλυτικά όλα τα παραπάνω.
Συνάδελφοι,
Είναι προφανές καταρχήν ότι η όλη διαδικασία που υιοθετήθηκε από την πλειοψηφία των συναδέλφων στη Γενική μας Συνέλευση και όπως αποτυπώθηκε και στην απόφασή της εντάσσεται στις ευρύτερες διαδικασίες διάλυσης της συλλογικής ύπαρξης των εργαζομένων μέσω σωματείων και συνδικάτων, σε μια πορεία επιστροφής προς την βαρβαρότητα των αρχών του 19ου αιώνα, όταν ο κάθε εργαζόμενος εκλαμβάνετο με τη βία ως “ίσος” απέναντι στον εργοδότη του και “ελεύθερος” (από νομικές και συνδικαλιστικές “ακαμψίες”) να “διαπραγματεύεται” μισθούς και συνθήκες εργασίας. Από αυτή την άποψη επίσης είναι προφανές ότι η συμμετοχή μου -και ακόμα και η παρουσία μου- σε τέτοιου είδους “διαπραγματεύσεις” ενέχει στοιχεία συμμετοχής και στο έγκλημα: αυτός είναι και ο λόγος που προβληματίστηκα ιδιαίτερα όχι μόνο για την τυπική συμμετοχή μου (που την απέρριψα), αλλά και για το αν έπρεπε ακόμα και να “παραστώ” -όπως μου εζητείτο.
Καλώς ή κακώς, και κρατώντας φυσικά ακέραια την ευθύνη της απόφασής μου, ενέδωσα τελικά στις συμβουλές των συναδέλφων μου και, κατά συνέπεια, οφείλω να δώσω και τη δική μου ανάγνωση της κατάστασης.
Μια υποτιθέμενη “διαπραγμάτευση”
Αρχίζοντας από το επουσιώδες, οφείλω να παρατηρήσω πως, αν οι συνάδελφοι της “Επιτροπής” καταγράφουν συμβατικά την ανταλλαγή τους με τον εργοδότη, ωστόσο νομίζω ότι αποφεύγουν να θέσουν το ζήτημα ουσίας [και όταν τους ζήτησα το τελευταίο, για να μη φανεί ότι τους διαψεύδω, μου είπαν ότι αυτοί κάνουν μια τυπική καταγραφή και ότι εγώ να τα γράψω και θα τα επιβεβαιώσουν εκείνοι].
Πράγματι, μετά από πολύωρη συνέλευση είχαμε καταλήξει σε δύο κατ'αντιπαράθεση προτάσεις που όμως συνέκλιναν σε ένα ουσιαστικό σημείο: απέναντι στη διάθεση του εργοδότη να επιβάλει μειώσεις μισθών και με δεδομένους τους συσχετισμούς δύναμης μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου γενικότερα και στο μαγαζί, όλοι οι συνάδελφοι κατέληξαν σε μια “κόκκινη γραμμή”, τις συλλογικές συμβάσεις και τα ελάχιστα μισθολογικά τους επίπεδα.
Σε αυτό το σημείο, σωστά οι συνάδελφοι της “Επιτροπής” μεταφέρουν ότι η διοίκηση του ΔΟΛ είπε “όχι”, γιατί θα της ήταν “τεχνικά αδύνατο με βάση τα στοιχεία της μισθολογικής κατάστασης” να εξοικονομήσει τα ποσά που θέλει. [Όλα τα υπόλοιπα σημεία άλλωστε της “διαπραγμάτευσης” δεν είχαν νόημα, καθώς η διοίκηση του ΔΟΛ τα είχε ήδη προεξοφλήσει (αφού η ίδια τα είχε προτείνει), ενώ είχε ήδη κερδίσει και την αποδοχή της «διαπραγμάτευσης» σε επίπεδο μαγαζιού, αν όχι απλά της εφημερίδας].
Ωστόσο, σε αυτό το “μισθολογικό” σημείο, οι συνάδελφοι της “Επιτροπής” δεν καταγράφουν όλη την ιστορία. Γιατί, αν πράγματι το αρχικό (και όχι “κύριο”) επιχείρημα που δόθηκε ήταν αυτό της “αδυναμίας” να επιτευχθεί ο στόχος λόγω διάρθρωσης των μισθών, ωστόσο το επιχείρημα αυτό ελέγχθηκε από τον εκπρόσωπο (δηλαδή εμένα). Ακριβέστερα, με βάση τη διαπίστωση που είχε κάνει ο ιδιοκτήτης στον εκπρόσωπό μας σε παλαιότερη συνάντησή τους, ότι δηλαδή με το “μείον 20% όλοι” βγάζει χοντρικά 6 εκατομμύρια, ενώ με το “όλοι στη σύμβαση” βγάζει 12 (τα διπλά), ερωτήθηκε ο διευθύνων σύμβουλος γιατί τότε δεν εφαρμόζει αυτό που του ζητάνε σύσσωμοι οι εργαζόμενοι του Βήματος (δηλαδή να κρατήσει τουλάχιστον τις συμβάσεις και να “κόψει” μόνο πάνω από αυτές, αφού θα μπορούσε έτσι να εξοικονομήσει έως και τα διπλά). Και η απάντηση ήταν ειλικρινέστατη και επί της ουσίας: ότι αυτό επιχειρήθηκε (εγχείρημα “Καρακούση”), αλλά σκόνταψε στα στελέχη του οργανισμού που δεν θέλουν να χάσουν από τα έξτρα λεφτά τους και, ενώ θα ήταν “απαραίτητα για να βγει η εφημερίδα”, θα κινδύνευαν να φύγουν από την εταιρεία (είναι αλήθεια ότι εγώ αναρωτήθηκα: “Που άραγε να πάνε; Στην Ελευθεροτυπία;” -αλλά δεν πήρα απάντηση).
Προφανώς δεν ξέρουμε αν η εργοδοσία μάς λέει όλη την αλήθεια -για να το ελέγχαμε θα έπρεπε να είχαμε πρόσβαση σε πάρα πολλά στοιχεία και βιβλία και μάλιστα διαχρονικώς. Αυτό δεν το έχουμε. Αλλά έχουμε κάτι που οι διευθυντικοί μηχανισμοί φρόντισαν να «δώσουν» στην “Επιτροπή” για να την πείσουν: δηλαδή ένα πινακάκι, φτιαγμένο έτσι ώστε να πιστέψει ο κόσμος πως είναι λίγες οι υψηλές αμοιβές και ότι, άρα, είναι ανάγκη όλοι να δώσουν το 20% του μισθού τους στον εργοδότη. Παρ'ό,τι το πινακάκι αυτό φτιάχτηκε για να δείξει το «αντικειμενικό» της τελευταίας “ανάγκης”, αυτό που ωστόσο επίσης δεν μπορεί να κρύψει (με μερικούς απλούς υπολογισμούς) είναι το αντίστροφο: ότι, δηλαδή, το ποσό που θέλει να “εξοικονομήσει” ο εργοδότης από τους μισθούς κατά μεγάλο μέρος εξασφαλίζεται αν σεβαστεί το υψηλότερο δυνατό κλιμάκιο της σύμβασης με τα επιδόματα -που είναι κάτι γύρω στα 5.000 ευρώ μηνιαίως- και κόψει μόνο όλα τα παραπάνω. Δηλαδή επιβεβαιώνει την έντιμη παραδοχή του εργοδότη μας ότι η «τεχνική» αδυναμία να «εξοικονομήσει» από τους μισθούς χωρίς να πειράξει τη σύμβαση δεν οφείλεται στην διάρθρωση των μισθών, αλλά στην επιλογή των υψηλόμισθων στελεχών να μην πειραχτούν τα δικά τους έξτρα.
Δεν ξέρω ούτε αν το τελευταίο είναι αλήθεια, γιατί η ανάλυσή μου εμένα και η πίστη μου είναι πως το διακύβευμα δεν αφορά ανακατανομή μεταξύ μισθών αλλά μόνο ανακατανομή της πίτας μεταξύ μισθών και κερδών. Ωστόσο, είναι αλήθεια ότι η περιγραφή του εργοδότη μας ταιριάζει απολύτως με την ατμόσφαιρα στο μαγαζί το τελευταίο διάστημα -και αυτό είναι το δεύτερο σημείο και πολύ πιο ουσιώδες.
Μια ατμόσφαιρα αυξανόμενης τρομοκρατίας
Μια ιδέα μπορείτε να έχετε από τα δύο κείμενα, που έχουν αναρτηθεί στο blog του εκπροσώπου του Βήματος, εν όψει της ΓΣ της 10/1/2012 -το πρώτο άλλωστε σας έχει κατατεθεί και επισήμως από τους συντάκτες του. Και έχουν ενδιαφέρον πιστοποιώντας την ατμόσφαιρα ακριβώς από την ανάποδη. Το πρώτο κείμενο, που μπορεί να χαρακτηριστεί ως «κείμενο των αρχισυντακτών» είναι ένα κείμενο στο οποίο συλλέχθηκαν 59 υπογραφές. Παρό’τι οι υπογραφές αυτές κοινοποιήθηκαν και σε εσάς, εγώ ωστόσο αποφάσισα να μην τις κοινοποιήσω σε κανέναν (το ίδιο ακριβώς είχα κάνει και πέρυσι -σε μια ανάλογη περίσταση και με τη συμφωνία του συναδέλφου που τις είχε τότε συλλέξει). Ο λόγος είναι ότι, πέραν των τύπων, στην ατμόσφαιρα αβεβαιότητας που μας περιβάλλει, οι ατομικές υπογραφές δεν είναι αναγκαστικά δεικτικές ελεύθερης ατομικής βούλησης (μπορεί να είναι μάλλον επιδεικτικές απέναντι στην εργοδοσία -ή και χειρότερα) και, άρα, εγώ, ως εκπρόσωπος των συναδέλφων μου οφείλω να τους προστατέψω. Ο χαρακτήρας αυτός μου επιβεβαιώθηκε ακόμα περισσότερο με το δεύτερο κείμενο, των «Εξι άλλων», που δεν θέλησαν να το κυκλοφορήσουν επώνυμα και, έτσι, ανέλαβα εγώ προσωπικά ως εκπρόσωπος να το κυκλοφορήσω με την ίδια διαδικασία που ακολούθησα και στις υπόλοιπες περιπτώσεις, δηλαδή προστατεύοντας τους υπογράφοντες συναδέλφους μου.
Ωστόσο, δεν πρόκειται απλώς για προληπτική προστασία. Το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο και, για αυτό, δεν είναι τυχαίο που μίλησα για «κείμενο των αρχισυντακτών» -έστω και αν πάντα προσωπικές διαφοροποιήσεις θα έπρεπε να γίνουν. Το κείμενο των 59 έχει γραφτεί από ομάδα αρχισυντακτών, το κείμενο που δόθηκε για μάζεμα υπογραφών είχε τυπωμένα τα ονόματα της ιεραρχίας αμέσως μετά τον διευθυντή και η «δουλειά» του μαζέματος των υπογραφών έγινε απευθείας από τους αρχισυντάκτες (όχι όλους). Και μόνο αυτό αποτελεί ένδειξη της τεράστιας πίεσης, αν όχι και τρομοκράτησης, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες όπου -στο απειλούμενο (από τον εργοδότη) ενδεχόμενο 150 απολύσεων- η λίστα τους προφανώς θα βγει από τους ίδιους τους αρχισυντάκτες! Το κακό είναι ότι, δυστυχώς, δεν μπορώ καν να μείνω σε αυτή την περιγραφή μιας απαράδεκτης και «αντικειμενικής» πίεσης. Γιατί, σε ορισμένες περιπτώσεις, είχα καταγγελίες όχι μόνο παραπλάνησης (“υπόγραψε απλώς για μια συνέλευση!”), αλλά ακόμα και για πολύ μεγαλύτερη «πίεση» του τύπου «υπόγραψε εδώ!» χωρίς μεγάλα περιθώρια για να διαβάσει καν ο άλλος τι υπογράφει.
Το καθεστώς αυτό της τρομοκράτησης των ανθρώπων, των συναδέλφων μας, την αισθάνθηκα και σε δεύτερο στάδιο, όταν υπενθύμιζα στους συναδέλφους μας τη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων στον ΔΟΛ, στις 9/1/2012. Σε αυτή την υπενθύμιση, συνάντησα σε διάφορα τμήματα της εφημερίδας σθεναρή αμφισβήτηση από αρχισυντάκτες (όχι όλους προφανώς) και από ελάχιστους συντάκτες με την προφανή θέληση να επιβληθεί στους συναδέλφους μας εμπράκτως να μην συμμετάσχουν στη Γενική Συνέλευση. Στο ίδιο συνέβαλε και η παράταξη στελεχών και αρχισυντακτών στην είσοδο του ορόφου για να ελέγξουν και να «μεταπείσουν» όποιον ακολουθεί τον εκπρόσωπο -χωρίς να λείψουν έως και χαρακτηρισμοί απέναντί μου, όπως «ας το διάολο κωλόπαιδο», από εκπροσώπους της ανώτατης ιεραρχίας. Απέναντι στην έμπρακτη αυτή προσπάθεια των στελεχών να εμποδίσουν τη συνδικαλιστική οντότητα των εργαζομένων, εγώ χρησιμοποίησα μια ίσως υπερβολική έκκληση προς τους συναδέλφους, λέγοντας ότι ασφαλώς η συμμετοχή στα κοινά είναι πάντα εθελοντική, αλλά ότι, απέναντι στην ορατή σε όλους προσπάθεια να εμποδιστεί η Γενική Συνέλευση, θα όφειλαν να συμμετάσχουν σε αυτή, καθώς διακυβεύεται η συλλογική μας ύπαρξη και το σωματείο μας.
Το ίδιο καθεστώς ή ανάλογο το ζήσαμε και στην επόμενη συνέλευση, του Βήματος, στις 10/1/2012. Με αποκορύφωμα τον διευθυντή να κατοικοεδρεύει στην πόρτα του αμφιθεάτρου, ούτως ώστε να είναι αρκετά ορατός από τα μέσα (για να βλέπει ο κόσμος τον big brother) χωρίς να μπαίνει κιόλας (που θα ήταν ευθεία πρόκληση). Νομίζω πως κάτι τέτοιο πρώτη φορά γίνεται στην εφημερίδα μας, τουλάχιστον από τότε που εγώ δουλεύω σε αυτήν και αποτελεί και ένα πρόσθετο βήμα εκφυλισμού σε σχέση με την περσινή “διεκδίκηση” του προηγούμενου διευθυντή που είχε απειλήσει απλώς ότι “εγώ έχω δικαίωμα να μπαίνω αν θέλω” -αλλά δεν το έκανε (επιχείρημα πάντως που μου επανέλαβε και ο τωρινός διευθυντής όταν του το επισήμανα διακριτικά -και συνέχισε το βιολί του). Είχε άλλωστε και αντίστροφο λόγο να το κάνει στο μέτρο που στελέχη του, στο εσωτερικό της συνέλευσης, υλοποιούσαν τη γραμμή ενίοτε με καθόλου αξιοπρεπείς όρους -δεν χρειάζονται λεπτομέρειες εδώ.
Το εργοδοτικό σχέδιο
Το θέμα πάντως αυτής της αυξανόμενης διευθυντικής και στελεχιακής πρακτικής εκφοβισμού το επεσήμανα και στην ιδιοκτησία (παρουσία της “Επιτροπής”) εξηγώντας την τεράστια ευθύνη της στον απορρεόμενο εκφυλισμό των εργασιακών σχέσεων και στην αυξανόμενη βία στο εσωτερικό του χώρου δουλειάς μας (έστω και αν ορισμένα μέλη της “Επιτροπής” δήλωσαν ότι δεν βρίσκουν τίποτα το τρομοκρατικό στις πρακτικές αυτές της αρχισυνταξίας). Όχι μόνο συνδέοντάς το με την πηγή του κακού, δηλαδή την πίεση για να μειωθούν οι μισθοί και να χτυπηθεί ο συλλογικός εργαζόμενος, αλλά και με τις επιπτώσεις του για τους εργαζόμενους, ακόμα και για το καλό της εταιρείας και της ενημέρωσης για το οποίο υποτίθεται ότι κόπτεται. Ακόμα περισσότερο που δεν αφορά μόνο το μαγαζί μας, στο μέτρο που ο εργοδότης μας είναι και πρόεδρος των εργοδοτών γενικότερα.
Και σας το επισημαίνω αυτό, γιατί ακόμα και για το δικό μου μαγαζί δεν είμαι καθόλου σίγουρος για αυτό που πραγματικά συμβαίνει ή που τουλάχιστον αφήνει η εργοδοσία να φανεί, ότι δηλαδή εκείνη θα ήταν τελικά “καλή” και απλώς τα στελέχη της είναι που θα είχαν εξεγερθεί για τα μικροπρονόμιά τους. Ίσως πίσω από αυτό να υπάρχει -πιο θεμελιακά- ένας εξ επί τούτοις χειρισμός της εργοδοσίας για να επιτύχει, σε συνθήκες κοινωνικού πολέμου, τη συγκρότηση ενός ιδιωτικού στρατού “στελεχών”, ανθυποδεκανέων και λοιπών “σκυλιών”, που να επιβάλλουν την “τάξη” σε μια εργασιακή διαδικασία αυξανόμενης εξαθλίωσης των εργαζομένων (όλων, ακόμα και των υποτιθέμενων “στελεχών” -με μειωνόμενα ψίχουλα). Στην αυξανόμενη ένταση, στην αυξανόμενη βία που όλα αυτά επιφέρουν, το σχέδιο της εργοδοσίας, όχι μόνο της δικής μου, μοιάζει να είναι, όχι η εκτόνωση, αλλά η κατασκευή ενός μηχανισμού σίγασης, πνιξίματος και στρατιωτικής συντριβής μας.
Από αυτή την πλευρά, δεν είναι οι τοπικές λεπτομέρειες που έχουν σημασία: είναι όλος ο κλάδος, και ακόμα πιο πέρα, που βρίσκεται στο στόχαστρο.
Ευχαριστώ
Τάσος Αναστασιάδης
εκπρόσωπος του Βήματος στο Μεικτό της ΕΣΗΕΑ
Υστερόγραφο, 14/1/2012
Ετοίμαζα την παρούσα επιστολή μου, όταν έμαθα τη συνέχεια στα παραπάνω.
Πιο συγκεκριμένα, μετά την προχτεσινή αυτοδιάλυση της “επιτροπής διαπραγμάτευσης”, χθες το απόγευμα, ορισμένοι συντάκτες του Βήματος (όχι εγώ -εμένα μου το προώθησε συνάδελφος το βράδι) έλαβαν από ένα μέλος της το πρακτικό που είχε συγγράψει και σας επεσύναψα προηγουμένως, μαζί με ένα πρόσθετο “επί του πιεστηρίου”!!! Σας το επισυνάπτω εδώ:
From: "Δημήτρης Νικολακόπουλος"
Date: 13/01/2012 11:10AM
Subject: Επιτροπή Συντακτών
[.............]
Υ.Γ.
Επί του πιεστηρίου. Ακολούθησε και δεύτερη συνάντηση μελών της Επιτροπής με τη διοικήση του ΔΟΛ κατά την οποία αποσαφηνίσθηκαν τα εξής:
1. Ο πρόεδρος του ΔΟΛ κ. Στ. Ψυχάρης αποδέχεται να υπογράψει με τους εργαζόμενους του «Βήματος» «σύμφωνο εργασίας» στο οποίο θα περιλαμβάνονται λεπτομερώς όλοι οι όροι της συμφωνίας.
2. Το «σύμφωνο εργασίας» που αποτελεί ένα είδος επιχειρησιακής σύμβασης στην περίπτωση που υπογραφεί από τα 3/5 των συντακτών εκτιμάται από νομικούς κύκλους ότι αποτρέπει την υπογραφή ατομικών συμβάσεων εργασίας.
3. Ανάλογο «σύμφωνο εργασίας» προετοιμάζουν και οι συντάκτες των «ΝΕΩΝ», ο εκπρόσωπος των οποίων διαβεβαίωσε μέλη της Επιτροπής ότι είναι διαθετημένοι, πρώτον, το σύμφωνο να είναι κοινό με εκείνο του «Βήματος» και, δεύτερον, να το θέσουμε από κοινού στην ΕΣΗΕΑ και να την καλέσουμε να το υπογράψει με τον ΔΟΛ.
4. Μέλη της Επιτροπής εκτιμούν ότι μπορούμε να πιέσουμε τη διοίκηση του ΔΟΛ, στην περίπτωση βεβαίως που υπάρξει τελικά συμφωνία, να πάρει πίσω την απόφασή της για μονομερή περικοπή του 20% των αποδοχών του μήνα Δεκεμβρίου και οι περικοπές να τεθούν σε ισχύ τον Ιανουάριο από κοινού με την υπογραφή του «συμφώνου εργασίας».
5. Κατόπιν όλων αυτών εκτιμούμε ότι είναι άμεση η ανάγκη ο εκπρόσωπος να συγκαλέσει, ακόμη και εντός της ημέρας, γενική συνέλευση των συντακτών του «Βήματος», προκειμένου να λάβει τις τελικές αποφάσεις.
Επίσης οφείλω να προσθέσω ότι ένας συνάδελφος το απόγευμα μου ανέφερε τηλεφωνικά ότι υπήρχε ένα email (και του ζήτησα να μου το προωθήσει) και ότι υπάρχει ανάγκη γενικής συνέλευσης για τη Δευτέρα. Καθώς θα έλειπα από το μαγαζί, είπαμε οι δυο μας ότι θα την συγκαλέσω για τις 3.00 τη Δευτέρα και του ζήτησα να το πει στους συναδέλφους μέχρι να μπορέσω να στείλω ειδοποίηση. Στην πραγματικότητα δεν είχα ιδέα περί τίνος πρόκειται και μάλιστα έως το βράδι νόμιζα ότι το email για το οποίο γινόταν λόγος ήταν ένα email από τη διοίκηση που επίσης κυκλοφόρησε χτες και αφορά την επιστροφή των κλεμμένων από τους μισθούς του Δεκεμβρίου (στο οποίο τελικά η εταιρεία αναγκάστηκε, μετά την προσφυγή μας στο ΣΕΠΕ, για να νομιμοποιήσει -έστω εκ των υστέρων- τις παρανομίες της). Σας το επισυνάπτω και αυτό:
From: "Δνση Ανθρώπινου Δυναμικού" <hr@dolnet.gr>
Date: 13 Ιανουαρίου 2012 6:21:19 μ.μ. GMT+02:00
Subject: ΚΑΤΑΒΟΛΕΣ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑΣ
Reply-To: hr@dolnet.gr
Σας ενημερώνουμε ότι οι καταβολές μισθοδοσίας θα γίνουν ως εξής:
- 18/1/2012 Το υπόλοιπο πληρωτέο που αφορά την εκκαθάριση Δεκεμβρίου 2011
- 31/1/2012 Η εκκαθάριση μηνός Ιανουαρίου 2012 στο σύνολό της
- 29/2/2012 Η εκκαθάριση μηνός Φεβρουαρίου 2012 στο σύνολό της
Δεν θέλω -ούτε προλαβαίνω- να σχολιάσω τώρα αυτές τις εξελίξεις. Απλώς να σας πω ότι τη Δευτέρα θα υπάρχει επομένως Γενική Συνέλευση του Βήματος στις 3.00 το μεσημέρι, στην οποία καλό θα ήταν να παραστείτε (ως ΕΣΗΕΑ) και επίσης καλό θα ήταν να παραστεί και η νομική μας υπηρεσία (όπως το είχε κάνει και στη Συνέλευση της 9/1/2012).
Τέλος, οφείλω να σας επισημάνω ότι την ίδια ώρα που η διοίκηση του ΔΟΛ οργανώνει όλη αυτή την καμπάνια διάλυσης του συλλογικού εργαζόμενου με επίκεντρο το Βήμα, την ίδια αυτή ώρα οι συνάδελφοί μας του in.gr, αυτοί ακριβώς που ως σωματείο τους έχουμε τόσο σνομπάρει, αυτοί που δεν έχουν καλύψεις ούτε συνδικαλιστικές ούτε ασφαλιστικές, αυτοί στους οποίους αρνούνται τις στοιχειώδεις συνθήκες εργασίας και τις δημοσιογραφικές συμβάσεις, έχουν ωστόσο το σθένος να υψώσουν τη φωνή τους και να διατυμπανίσουν δημόσια τις αρχές μιας στοιχειώδους αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης του εργαζόμενου. Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα τέτοιοι συνάδελφοι, που μας τιμούν ως τέτοιοι και ως άνθρωποι, και που αρνούνται να συμμετάσχουν στην οργάνωση ενός “περιούσιου λαού των συντακτών”, για να σώσει ο καθένας το δικό του τομάρι, αφήνοντας όλους τους άλλους (άλλους συντάκτες, αλλά και κυρίως διοικητικούς, τεχνικούς, κλητήρες, κλπ.) να πεθάνουν...
Ευχαριστώ και πάλι
Τάσος Αναστασιάδης
εκπρόσωπος του Βήματος στο Μεικτό της ΕΣΗΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου