Από: Τάσο Αναστασιάδη, εκπρόσωπο ΕΣΗΕΑ στο Βήμα
Προς: Διεύθυνση της εφημερίδας Το Βήμα
Κοιν/ση: ΕΣΗΕΑ, ΠΟΕΣΥ, συνάδελφοί μου
Θέμα: Διαμαρτυρία για αποκλεισμό δημοσιογραφικών πηγών
Ημερ/νία: 21/5/2012
Κύριε διευθυντά,
Με λύπη μου διαπιστώνω ότι υποχρεώνομαι να προχωρήσω στην παρούσα έγγραφη διαμαρτυρία για τη συνεχιζόμενη απαγόρευση πρόσβασης σε δημοσιογραφικές πηγές σε επιλεγμένους συναδέλφους μας.
Είχα την ελπίδα ότι θα αρκούσε η προφορική μου διαμαρτυρία προς εσάς, για να σταματήσει η λογοκρισία που επέβαλαν κατώτερα κλιμάκια της ιεραρχίας της εφημερίδας και να κληθούν αυτά να επανέλθουν στην τάξη. Ωστόσο, καθώς δύο εβδομάδες μετά συνεχίζει το καθεστώς λογοκρισίας, προφανώς αυτό είναι δείγμα όχι μιας άθλιας επιλογής των επιστατικών βαθμίδων, αλλά έκφραση μιας συνολικής επιλογής της διεύθυνσης, που εγγράφεται στη θέληση για περαιτέρω υποβάθμιση του δημοσιογραφικού έργου, της διαδικασίας της εργασίας και, βέβαια, του προϊόντος. Διαπιστώνω, έτσι, επίσης και δυστυχώς ότι η άρνηση συζήτησης για την εργασιακή μας διαδικασία και για το προϊόν, βαθαίνει περαιτέρω, γιατί στην “τεχνική” επίπτωση μιας πολύ κακής στρατηγικής (σε όρους εργασιακής διαδικασίας και σε όρους δημοσιογραφικού προϊόντος -που σας είχα θέσει παλαιότερα) τώρα προστίθεται και η έμπρακτα υποκειμενική δικαιολόγηση αυτού του εκφυλισμού.
Θυμίζω τα γεγονότα: μια μέρα οι εργαζόμενοι στο webdesk του Βήματος (δηλαδή οι εσωτερικοί συντάκτες που χειρίζονται το ηλεκτρονικό Βήμα) διαπίστωσαν ότι δεν λειτουργούσε η διαδικτυακή πρόσβαση σε συγκεκριμένες ιστοσελίδες. Υποθέτοντας ότι, όπως και άλλες φορές συμβαίνει, υπήρχε “τεχνικό πρόβλημα”, απευθυνθήκαμε στην τεχνική υπηρεσία και, έτσι, μάθαμε ότι, κατόπιν εντολής, υπήρξε μπλοκάρισμα σε συγκεκριμένες ιστοσελίδες και για συγκεκριμένα κομπιούτερ του οργανισμού -κατά το γνωστό πρότυπο όλων των διχτατοριών.
Προφανώς υπάρχει θέμα και με την τεχνική υπηρεσία του ΔΟΛ, της οποίας η δουλειά δεν είναι να στήνει τεχνικά εμπόδια στην πρόσβαση των πηγών (ούτε να ικανοποιεί τέτοιες άθλιες “εντολές”), αλλά αντίθετα να τη διευκολύνει. Όμως, το χειρότερο είναι ότι υπήρξε πράγματι εντολή από την ιεραρχία του webdesk, που προφασίστηκε (μετά τις δικές μου διαμαρτυρίες) ότι θα υπήρχε “εργασιακό πρόβλημα” καθώς, παρακολουθώντας ως big brother και δικαιώνοντας το χαρακτηρισμό της ως απλής επιστασίας (και καθόλου αρχισυνταξίας), διαπίστωσε πως κατά την ώρα της εργασίας συνάδελφοι κοιτούσαν πηγές κοινωνικής δικτύωσης (π.χ. facebook) που η επιστασία έκρινε (!!!) ότι ήταν για προσωπικούς και όχι για δημοσιογραφικούς λόγους. Τέλος και προφανώς, το ακόμα χειρότερο είναι ότι, μετά τη γνωστοποίηση της αθλιότητας αυτής από εμένα προς εσάς, αντί να λυθεί πάραυτα το ζήτημα, εξακολουθεί να υφίσταται -για να μην αναφερθώ στην αναπαραγωγή της επιστατικής επιχειρηματολογίας αλά big brother για δήθεν “πρόβλημα στη εργασία”!
Εννοείται ότι, πέραν της διαμαρτυρίας, δια της παρούσης σας ζητώ και τυπικά να επανέλθει αμέσως η ελευθερία στην πρόσβαση των πηγών και να καταδικαστεί κάθε απόπειρα της επιστασίας να υποκαθιστά τη δημοσιογραφική κρίση των συναδέλφων. Πέραν των υπολοίπων ουσιαστικών ζητημάτων, η άμεση αποκατάσταση της νομιμότητας είναι εξαιρετικά αναγκαία για να καταδικαστεί, πρώτον, ο διχασμός των συναδέλφων σε εργαζόμενους πολλών ταχυτήτων με διαφοροποιημένα δικαιώματα στο δημοσιογραφικό έργο, καθώς και γιατί μια πρώτη, έστω και φαινομενικά δευτερεύουσα απαγόρευση στις πηγές, θα άνοιγε το δρόμο της νομιμοποίησης για οποιαδήποτε άλλη πρόσθετη και γενικευμένη απαγόρευση -και δη με αλαζονικές αποφάσεις του κάθε επίδοξου big brother επιστάτη.
Κύριε διευθυντά,
Μετά την καταδίκη της λογοκρισίας και την αποκατάσταση της ελευθερίας πρόσβασης στις πηγές για όλους τους συναδέλφους, θα μπορούσαν να συζητηθούν -επιτέλους θα έλεγα- και τα ζητήματα της διαδικασίας της εργασίας και του προϊόντος που σας έχουμε, άλλωστε, ζητήσει ήδη από πέρισυ και ιδιαίτερα για το site του Βήματος. Σας επισυνάπτω και το υπόμνημά μου για το θέμα, που -είναι αλήθεια- είχε τεθεί πριν εσείς αναλάβετε τη διεύθυνση (για αυτό και σας το επισυνάπτω).
Σας θυμίζω ότι το υπόμνημα αυτό κατέληγε, ακριβώς για το ιντερνέτ, στην ανάγκη “να υπάρξουν διαδικασίες πραγματικής κινητοποίησης του ίδιου του εργαζόμενου ως υπεύθυνου και συλλογικού παραγωγού (ειδήσεων) και όχι ως απλού εκτελεστή διαταγών” ως προϋπόθεση “για να φιλοδοξήσουμε να επανέλθουμε στην “είδηση” ξεφεύγοντας από την άκριτη αναπαραγωγή ενός “θορύβου” που αναγκαστικά αναπαράγει την επιφανειακή χυδαιότητα του κόσμου μας.”
Ευγενικά, άλλωστε, με βάση ορισμένες ενδεικτικές διαπιστώσεις επί του ηλεκτρονικού προϊόντος και επί της σχετικής διαδικασίας της εργασίας, είχα διατυπώσει ως πηγή των προβλημάτων τον κίνδυνο που ενέχει “η τεχνικίστικη αντίληψη πως η γνώση και οι ικανότητες είναι ιδιοκτησία του κεφαλαίου και της ιεραρχίας και ότι οι εργαζόμενοι απλώς εκτελούν διαταγές. Αν η φαντασίωση αυτή δεν ισχύει σε κανέναν κλάδο, στο δικό μας, της ενημέρωσης, είναι ακόμα πιο παρανοϊκή και οδηγεί στα χειρότερα αποτελέσματα. ”
Καλοπροαίρετα, δεν φανταζόμουν ότι θα έφτανε ως τον σημερινό bigBrotherισμό και την απαγόρευση της πρόσβασης στην πληροφορία. Ο εκδότης, άλλωστε, με τον οποίο είχα τότε συζητήσει τις θέσεις του υπομνήματός μου, με είχε διαβεβαιώσει ότι “συμφωνεί απολύτως με τις γενικές μου διαπιστώσεις για το δημοσιογραφικό έργο”, αν και, “λόγω κρίσης”, “δεν θα ήταν η ώρα” να τεθούν αυτά τα ζητήματα. Προφανώς εγώ δεν συμφώνησα με αυτό και είχα απολύτως δίκιο στο ότι η αποκλειστική επιχειρηματική διάσταση είναι κοντόφθαλμη, γιατί η φερεγγυότητα του προϊόντος στην οποία βασίζεται συνδέεται με μια διαδικασία της εργασίας που να εξασφαλίζει πραγματικό δημοσιογραφικό έργο και όχι απλή αναπαραγωγή μιας περιρρέουσας χυδαιότητας (και βέβαια όχι στο χειρισμό της πληροφορίας και της είδησης από τον κάθε επίδοξο διχτατορίσκο).
Τάσος Αναστασιάδης
εκπρόσωπος εργαζομένων στο Βήμα – ΕΣΗΕΑ
